Eindelijk de oostkust!

Gday mates!

Toch geen Wilhelmus en drank voor ons op Koningsdag, maar zeeziek zijn en het Great Barrier Reef! Gelukkig stopte de boot na een aardige tijd en mochten we onze snorkelspullen aantrekken. Wat een prachtig koraal en natuurlijk hebben we Nemo en zijn vriendjes ook even gedag gezwaaid. Ik raakte alleen helemaal in paniek toen ik een haai zag en Linde moest mij bijna weer het water in sleuren om nog een beetje te genieten, maar hé, hebben we dat ook weer meegemaakt!

Daarna mochten we weer op een boot richting Magnetic Island. Op dit eiland hebben we weer een poging gedaan om te snorkelen, maar vanwege die orkaan was er niets te zien. Wel hebben we een fantastisch mooie wandeling gemaakt die naar mijn beleving minstens 6 uur heeft geduurd en waar we op een privé strandje een beetje bruin probeerden te worden.

Na deze actieve dagen op Magnetic Island gingen we hop terug op de boot, als een malle rijden naar Airlie Beach, aangerand worden door hostelgenootjes en wakker worden met een flinke kater en uitbrakken op een zeilboot die ons richting de Whitsundays zou varen. De whitsundays zijn eilandjes met de prachtigste witte zandstranden die jij je kunt voorstellen. Het zand is zo wit, het piept onder je voeten. Er zwemmen zeeschildpadden en dolfijnen en het koraal is hier prachtiger dan we ervoor gezien hadden. Op een van de eilanden hebben we een wandeling gemaakt naar het uitzichtpunt waar we een enorm grote spin hebben gezien en eindelijke en Goanna gespot hebben. Check vooral even de foto's en bedenk dat de hand erachter zit en de spin dus NOG groter is!!
's Avonds was de sterrenhemel nog prachtiger dan normaal op het water en na een wiebelig nachtje op de boot met natuurlijk wat Tim tams en goon, werden we weer zeeziek wakker.
Gelukkig waren we voorbereid en hielpen de pilletjes redelijk snel. Na deze fantastische trip gingen we dezelfde avond nog doorrijden richting Rainbow Beach.

Dit wordt schijnbaar zo genoemd vanwege de kleuren die het strand heeft. Wij hebben het in ieder geval niet gezien, want het regende nogal. Wel zouden we vanuit hier meegaan met een trip naar Fraser Island. Weer op de boot, maar dan met 4x4's over het strand scheuren.
Stiekem vond ik het best wel eng, maar eigenlijk kan je zelf vrij weinig doen. De sporen die al gevormd zijn in het zand zijn zo diep dat je er bijna niet uit kan komen, dus gewoon in de juiste versnelling zetten en sturen hoeft ook eigenlijk niet. Na al die kilometers op het vaste land en in het zand was ik wel blij dat iedereen zo graag wilde rijden dat ik niet meer hoefde en gewoon even kon genieten van alles om ons heen, want wat ging het snel alles tot nu toe! Nadat we onszelf warm hadden gemaakt aan het vuur en een aantal koppen goon (oh hellup die drankspelletjes..) later doken we ons tentje weer in en was deze trip ook alweer voorbij..

Nu zouden we gaan uitrusten in Noosa, maar eigenlijk kunnen we dat ook niet echt goed. We hebben weer een prachtige wandeling gemaakt en besloten we naar de bioscoop te gaan. Alsof we nog niet genoeg gewandeld hadden, raakten we (door mij) de weg kwijt en duurde het een uurtje langer voor we er waren.
Je zou denken dat we van al die actieve dingen een beetje spieren zouden kweken, maar niets is minder waar. Wij hebben namelijk een ijsjesdieet bedacht; iedere dag minstens één ijsje! Dus dat hadden we ook mooi weer verdiend. Ha!

Na Noosa reden we door naar Surfers Paradise waar we vanalles hebben gedaan behalve surfen, want dat zouden we gaan doen in Byron Bay. Wat een leuk dorpje was dit zeg! Het surfen ging helemaal niet zo slecht als we van te voren gedacht hadden en na een tijdje werden we het water uitgeroepen, bleek er een walvis uit het water op te duiken, te kantelen en zich weer te laten vallen. Wat gaaf om dat te zien!

Met een beetje spierpijn stapten we in de Grasshoppers bus naar Nimbin. Dit is een soort van 'Amsterdam' in Australië. Nadat we de cd met alle liedjes in de trant van Bob Marley en 'Because I got high' beluisterd hadden, werden we gedropt in het dorp dat maar uit één straatje bestond. Nadat we een dubieuze Chai Latte hadden gekocht bij een vrouwtje die er nogal verslaafd uitzag bezochten we prachtige dam in een ander plaatsje waar we een geweldige barbecue kregen. Na een nachtelijke ruzie met weer 2 Engelse dellen in ons hostel, moesten we de volgende dag vroeg op om naar Sydney te gaan, waar we Neil weer opgezocht hebben. Nu de lover van Linde. (Jaja ze praten al over elkaar weer opzoeken in Juli en volgend jaar een jaar samenwonen!) Hij liet ons zijn kant van Sydney zien. Super leuk om dat te zien!

De tijd ging heel snel en (verrassing!!) toen was het ook voor mij om weer even naar Nederland te komen. Helaas vloog ook deze tijd voorbij en als ik je niet heb gezien, tot in November!
Ik ben in ieder geval weer helemaal vernederlandst, heb weer hagelslag, paprikachips en tompoezen gegeten en familie, vrienden en Viktor bijna doodgeknuffeld!
We zijn ook nog op vakantie naar Terschelling geweest waar we wel 35 kilometer gefietst hebben (op elektrische fietsen, dus als je ooit nog een verjaardagscadeau voor me zoekt?!!!).

Nu zit ik weer als een tonijn in blik (of een noodle in een pakje, want ik vlieg met China Southern Airlines en ik kan je vertellen, dat stinkt echt naar noodles!) terug naar Sydney waar Linde haar liefde van haar leven mij gaat ophalen. Behalve dat ik graag nog de westkust wil zien weet ik eigenlijk nog niet wat ik ga doen.

Dus we zullen het zien, nu is het pas echt een groot avontuur waarvan niemand nog weet wanneer het me waar zal brengen. Ik heb wel iedereen beloofd dat ik ga proberen goed op mezelf te passen. Dat zal ik dan maar doen!

Heel veel liefs,
Nathalie