De laatste roadtrip door Australie, van dit jaar..

Natuurlijk had ik het na een paar dagen in Broome wel weer gehad met die rust en het genieten. Ik was een beetje bruin geworden, en mijn lieve vriendinnetjes moesten weer naar huis.. Binnen een heel korte tijd had ik iemand gevonden om mee naar Darwin te gaan reizen, Felix een jongen uit Duitsland. We wilden met een hele groep gaan, maar niemand bleek mee te kunnen, maar wat achteraf gezien wel heel fijn was omdat we nu door de Gibb-River Road konden rijden in plaats van eromheen, omdat hij wel een vierwielaandrijving had. Wel een lage stationwagon, maar toch. We zagen een beetje op tegen het laatste stukje waar we 50 meter door een rivier zouden moeten rijden, maar dat zouden we dan wel weer zien.

Ik kan niet anders zeggen dan dat dit het meest geweldige stuk van Australie is, mijn absolute favoriet! De Gibb River Road is een lange grindweg met watervallen, grotten en heel veel niets daartussenin. Ik heb nog nooit zoveel prachtige watervallen gezien, de grotten waren ook enorm indrukwekkend en spannend, en dan heb ik het nog niet gehad over de krokodillen die daar ook zaten. (Ik moet wel even zeggen dat het zoetwaterkrokodillen zijn en ze mensen niet veel ‘schijnen te doen’)

Dat waren niet de enige dieren die ik gezien heb. Zo lag ik in mijn tentje die ik blijkbaar midden in een veld vol stieren had gezet.. Die beesten loeiden zo hard dat ik zelfs bang was dat er eentje door mijn tent heen zou rennen! (Natuurlijk was het een fel oranje tentje, wat mij er niet geruster op maakte) Felix lag rustig achterin zijn auto te slapen en had helemaal niet in de gaten dat ik doodsbang was, hij had de stieren wel gehoord, maar ja, hij lag natuurlijk veilig in zijn auto… De volgende dag deed zijn auto het niet en besloot ik richting de weg te wandelen. Waar er weer heel veel stieren waren. Niet slim en heel snel weer terug, waar ik zag dat er al een aantal mensen gestopt waren om te helpen de auto weer te starten.

Een van de andere spannende nachten was toen ik dingo’s hoorden. Dit zijn gevaarlijke wilde honden en ik ben een beetje bang voor ze. Vooral na een verhaal dat een dingo een baby heeft gegeten. Misschien ken je het wel van de film: ‘Dingoes ate my baby’ dat van een waargebeurd verhaal is afgeleid uit de Australische Outback, waarbij dingo’s een baby heeft opgegeten, maar dat zo onwaarschijnlijk leek dat de vrouw een aantal jaar in de gevangenis heeft gezeten, omdat ze dachten dat zij zelf haar baby had vermoord.
Toen ik eindelijk mijn tent uit durfde om te plassen lag er een baby brown snake naar mij te kijken. De Australische Outback.. Fantastisch!

Na al deze spannende momenten, dieren, grotten en watervallen kwamen we aan in Darwin. Natuurlijk weer typisch mij dat ik mij vergist had in mijn vertrekdatum. Deze was een dag eerder dan verwacht. Maar goed, we waren op tijd in Darwin aangekomen. Hier heb ik een dag heerlijk aan de lagoon gelegen en heb nog genoten van een film in de openluchtbioscoop en toen moest ik toch echt naar het vliegveld. Met pijn in mijn hart was het tijd om afscheid te nemen van Australie.

Er zijn heel veel dingen die ik nooit zal vergeten die ik hier heb meegemaakt. Zo vond ik het gaaf om op de boerderij te werken, maar nooit gedacht dat ik hier letterlijk blaren op mijn vingers zou krijgen. Ook had ik nooit verwacht dat ik het zo onwijs leuk vond om in de bediening te werken, en het heel erg vond om afscheid te nemen van dit plekje en mijn collegas. Ik ben begonnen met reizen met Chantal, wat niet zo fantastisch uitpakte als ik had gehoopt. Ik heb alleen gereisd en geweldige mensen ontmoet, waarvan ik er veel vast weer terug zal zien. Ik heb Linde verliefd zien worden op een Engelse/Australier en ik mag vast wel het bruidsmeisje zijn (ze hebben het alleen nog niet gevraagd). Ik had verwacht dat het hier altijd warm zou zijn, maar ik heb mij toch heel vaak afgevraagd waarom ze geen isolatie en verwarming hebben. Ik had verwacht dat je overal naar het strand kon, maar had nooit gedacht aan al die haaien, kwallen en krokodillen. Ook denk ik dat ik nu niet meer wakker zal liggen van een simpele huisspin, maar ik kan nog niet aan die kakkerlakken wennen..

Al met al ben ik verliefd geworden op de prachtige plekken in dit land. Al mijn blogs stonden ook vol met: ‘Wauw’ en dit is het woord dat deze reis omvat. Ik snap dat mensen naar Australie verhuizen. Het is een land waar alle nationaliteiten samen kunnen leven, maar toch snap ik niet dat er zoveel haat is tussen de Australiers en de Aboriginals. Het is een land dat zo Europees aandoet, en toch is het zo veelzijdig met de regenwouden, de outback en de meest prachtige stranden. Maar toch moet ik zeggen dat mijn thuis in Nederland is!

Mijn avontuur is nog niet afgelopen. Ik ben nu al 2 weekjes in Indonesie. Ik heb hier al heel veel meegemaakt en zal jullie ook snel op de hoogte brengen. Zo ben ik bestolen (en daarom antwoord ik niet meer op mijn berichtjes!!), heb ik een hostel geboekt dat niet bleek te bestaan, zijn er boten gezonken en zit ik daarom nu op een andere plek en heb ik de boroburdur gezien!

Maar dat allemaal voor mijn volgende blog!
En geen zorgen, met mij gaat alles top!

Heel veel liefs,
Nathalie