Van Pai naar Kampen!

Nadat ik Stefan uitgezwaaid had van het vliegveld in Bangkok moest ik als een malle met een busje naar het andere vliegveld om mijn vlucht te halen. Voordat ik vertrokken was uit Nederland, had ik van Moniek gehoord dat zij in Thailand een Muay Thai school had gevonden en daar lessen zou volgen. Nou, dat leek mij ook wel wat! Weer een beetje in vorm komen voor ik weer terug kwam in Nederland.

Na de vlucht ging ik met een busje naar Pai, waar het allemaal zou beginnen. In Pai kan je t-shirts halen waarop staat dat je de 789 bochten vanuit Chiang Mai overleefd hebt. En dat zou best wel eens waar kunnen zijn!

Ik zou 6 dagen per week 2 keer per dag 2 uur trainen. Er werd echt het uiterste uit je gehaald, na de warming-up kreeg je 1 op 1 sessies om zo jezelf te verbeteren, daarna gingen we met gewichten trainen en oefenen op de bokszakken en dit af te sluiten met een hele lange reeks buikspieroefeningen.

Het was zo pittig dat ik in het begin zelfs niet mijn arm kon bewegen om mijn alarm uit te zetten, niet rechtop kon zitten en mij uit mijn bed moest rollen om op te staan. Gelukkig zijn de massages in Thailand goedkoop en woonde de beste masseur van Thailand in dit dorp om de pijn te verzachten. Genoeg geklaagd, wat gaaf! Een mooie groene omgeving, heel veel trainers en iedereen die naar deze Muay Thai school gaat, komt er voor een eigen doel. Van vechters tot mensen met overgewicht, beginners tot mensen die al jaren oefenen. Er hangt een hele fijne sfeer, want iedereen doet zijn uiterste (en in de meeste gevallen stinkende) best om zijn eigen doel te halen.

Zelf ben ik niet zo goed in hardlopen. Daarom was het mijn doel om aan het einde de temple-run te kunnen doen. Dit is een rondje van in totaal 5 kilometer. Als je op de helft bent is er een tempel. Om bij deze tempel te komen moet je een hele lange trap op. Denk je dat je er bent, dan is er nog een onwijs lange trap die je naar de witte boeddha brengt. Veel trappen, veel rennen. Had ik van te voren nooit gedacht dat ik dit zou kunnen, nu loop ik in Nederland zelfs gewoon even 5 kilometer!

Het was niet alleen maar hard trainen, maar ook veel gezelligheid. We waren alleen op zondag vrij en tijdens de avonden en in het weekend gingen we lekker uit eten in het gezellige dorpje, naar de hotsprings en lekker rondrijden op een scootertje. Pai is echt een hippie-stadje. Super gezellig! Ook was er een braderie. Hier was ook een bokswedstrijd. Heel gaaf om dit van dichtbij te zien en voor iemand te kunnen juichen. Wij waren natuurlijk allemaal voor iedereen van onze sportschool. Wat een super gave sfeer!

Na nog een laatste dragon fruit en mango met sticky rice gegeten te hebben moest ik toch echt terug naar huis. En daar ben ik nu!

Ik kon gelukkig gelijk aan de slag bij Walibi en nu werk ik als telefoniste bij Connexxion. Ik ben nog druk aan het solliciteren. En ben druk aan het zoeken naar een ‘echte baan’. (Zie je een vacature? Denk aan mij!!) Wat fijn om iedereen weer zonder beeldscherm te kunnen zien en alleen maar hoef te fietsen om het kleine hummeltje van Ingrid te bewonderen (zij was geboren op de dag dat ik weg ging uit Nederland). En daarnaast ben ik ook nog bezig te klussen in mijn ‘huisje’! Ik ben nog maar iets langer dan een maand terug, maar wat gaat de tijd al onwijs snel.

Ondanks dat ik het jammer vond dat ze weer wegging ben ik toch best jaloers als ik Linde haar foto’s zie van Bondi-beach, als ik mijn facebook open en verbrande mensen zie op de foto in hun t-shirt op het strand. En foto’s van de plekken waarvan ik denk: hé daar ben ik ook geweest!!
Maar toch, wij hebben Sinterklaas en Zwarte Pieten met hun truffel-pepernoten. Wij hebben tompouces, bruin brood, sneeuw en de HEMA! En ik kijk er naar uit om na die jaren in Frankrijk of Australië, dit jaar kerst eens te vieren met de lieve mensen om mij heen.

Voor mij zit afgelopen jaar erop. Waar ik veel heb meegemaakt en veel heb gezien. Ik wil jullie allemaal bedanken voor al jullie lieve berichtjes. Op de website, die maarliefst 22843 keer bekeken is, maar ook via smsjes, e-mailtjes en whatsappjes.

Ik vond het heel fijn dat jullie mij het gevoel gaven dat ik niet alleen aan de andere kant van de wereld was, maar jullie allemaal een beetje met mij mee op reis waren.

Heel veel liefs,
Nath